ຕ່ຳກ,ກະສິ,໒໐໑໔(ວ້າ)-ອາຫານຂຶ້ນຂອງລາຄາເປັນໄກໄປເປັນ ໒໐໐໘ ແມ່ນເຊື່ອກັນວ່າຈະມີການບາງສ່ແຍ້ງທາງຫລັງບໍ່ແນ່ ແຂປະເທດແລະພວກເຂົາເຈົ້າໄດ້ກາຍເປັນຫຼາຍຂຶ້ນການຮູ້ຂອງຄວາມສໍາຄັນຂອງປອດໄພອາຫານຕ້ອງຜ່ານການສາກົນຍຸດທະສາດຂອງທີ່ດິນນິ້ວເຊິ່ງແມ່ນມັກຈະເສຍການທ້ອງຖິ່ນ ກອນ
ລະຫວ່າງ ໒໐໐໗ ແລະ ໒໐໐໘,ເພີ່ມຂຶ້ນໃນອາຫານລາຄາເກີດການປະທ້ເຄື່ອນໄຫວຢູ່ໃນເອຢິບແລະ."ນີ້ໄດ້ກາຍເປັນທີ່ສໍາຄັນມກັງວົນສໍາລັບບັນດາປະເທດໃນແຂກອາຫລັບພາກພື້ນທີ່ທີ່ຕ້ອງການທີ່ຈະຕອບສະຫນອງການຂະຫຍາຍຕວາມຕ້ອງການຂອງເຂົາເຈົ້າປະຊາກອນ,"ເຫດ,ໃນສະຫະລັດເມັດພືດ,ການຈັດຕັ້ງນັບສະຫນູນຂະຫນາດນ້ອຍຊາວກະສິກອນແລະການສັງເຄື່ອນໄຫວໃນການຕໍ່ສູ້ຂອງເຂົາເຈົ້າສໍາລັບຊຸມຊົນ-ວບຄຸມແລະຊີວະນາໆພັນທີ່ອາຫານ.
ແຂກປະເທດ,ເຊິ່ງຈະປະກົດວ່າໄດ້ເລີ່ມຕົ້ນການສູນເສຍັ້ນໃນການປົກກະຕິອາຫານຕ່ອງໂສ້ການ,ມີປັດຈຸບັນອາໄສຢູ່ໃນຂອງທີ່ໄດ້ມາຂອງດິນທົ່ວໂລກ. ທົ່ວໂລກ,ທີ່ດິນທີ່ສະເຫນີໂດຍປະເທດທີ່ໄດ້ຄາດຄະເນຢູ່ທີ່ປະມານ ໘໐ ລ້ານໃນປີ ໒໐໑໑,ອີງຕາມການເລກຫນອງໃຫ້ໂດຍທະນາຄານໂລກ. ໄດ້ ໒໐໐໘ ມສາກົນອາຫານລາຄາວິກິດການທີ່ເກີດປຸກບັນດານະໂຍບາຍ-ຜູ້ຜະລິດແລະການສາທາລະນະໃນທົ່ວໄປກ່ຽວກັບຄວາມສ່ຽງຂອງແຂດາປະເທດທີ່ອາດມີອະນາຄົດອາຫານຫນອງຊ໊ອກ(ດັ່ງກ່າວເປັນ,ສໍາລັບຕົວຢ່າງ,ໃນກໍລະນີຂອງການປິດຂອງບັນຈິ້ນຂອງ)ເຊັ່ນດຽວ ຮັບຮູ້ເຂົ້າໃຈຢ່າງຕໍ່ເນື່ອງເພີ່ມຂຶ້ນແຫຼມຢູ່ໃນສາກົນອາຫານລາຄາໃນໄລຍະຍາວ,ອະທິບາຍ ວນ໌ໂຫລດ,ອາວຸໂສສື່ສານັກງານຢູ່ທະນາຄານໂລກ. ການເພີ່ມອາຫານລາຄາແມ່ນເກີດຄ້າໂນ້ມທີ່ປະກອບໂຕຂອງປະຊາກອນປະສົມກັບສູງ ອັດຕາການ, ນ້ຳຈືດແຫຼ່ງ,ການເພີ່ມຂຶ້ນຄວາມຕ້ອງການສໍາລັບການຖຸດິບສິນແລະຊີວະພາບ,ເຊັ່ນດຽວກັນກັບການຄາດຄະເນໄລຍະທີ່ດິນ. ທີ່ຈະປະເຊີນດັ່ງກ່າວ,ນດາປະເທດອາຣັບໄດ້ເຮັດວຽກກ່ຽວກັບການຊື້ຫຼືເຊົ່າສິນທີ່ດິນຢູ່ໃນຕ່າງປະເທດ."ການລົງທຶນໃນດິນມັກຈະໃຊ້ເວລາຮູບແບບຂອງການໄລຍະຍາວການເຊົ່າ,ເປັນກົງກັນຂ້າມທັຊື້,ຂອງທີ່ດິນ. ປະຈຸບັນ,ການປະມູນບັນຊີສໍາລັບປະມານສິບສອງເປີເຊັນຂອງທັງຫມດິນເຫນີ,ປະຕິບັດຕາມໂດຍການອີຢິບ(໖)ແລະດຳ(໔),ອີງຕາມການເມັດພືດ."ມັນເປັນໃດກໍຕາມຫຍຸ້ງຍາກຫຼາຍທີ່ຈະຄາດຄະເນມູນຄ່າທັງຂອງດິນໄຫມື້ນີ້ເນື່ອງຈາກວ່າຫຼາຍທີ່ສຸດສະເຫນີຍັງຄົງຢູ່ໃນການເຈລະຈາໄລຍະແລະແມ່ນ,ສໍາລັບການ ຫຼາຍທີ່ສຸດ,ຫຼາຍເຫັນແຈ້ງປານໃດ,"ເພີ້ມວນ໌ໂຫລດ. ທີ່ດິນທີ່ໄດ້ມາແມ່ນກາຍມາເປັນ ເປັນທີ່ຈະແຈ້ງຍຸດທະສາດແມ່ນການພັດທະນາໂດຍການລັດຖະບານ,ເຊິ່ງຍັງເອື່ອຍອີງໃສ່ພາກເອກະຊົນແລະຈັດຕັ້ງສາກົນ,ອະທິບາຍ.
ລັດຖະບານບາງຄົນຂອງສະມາຊິກລັດຂອງອ່າວຮ່ວມມືສະພາ(ປືນ)-ອາການ,ຄູເວດ,ມແມ,ກາ,ແລະສະຫະອາຫລັບ-ໄດ້ຮັບຮອງເອົາຊັດເຈນນະໂຍບາຍເພື່ອສົ່ງເສີມການຂອງພົນລະເມືອງທີ່ຈະລົງທຶນໃນອາຫານການຜະລິດຕ່າງປະເທດເປັນສ່ວນຫນຶ່ງຂອງເຂົາເຈົ້າໃນໄລຍະຍາວແຫ່ງຊາດອາຫານປອດໄພຍຸດທະສາດ.
ເຊັ່ນ:ນະໂຍບາຍການປົກຫຸ້ມຫຼາກຫຼາຍຂອງເຄື່ອງມື,ລວມທັງການລົງທຶນການອຸດຫນູນແລະຮັບປະກັນ,ເຊັ່ນດຽວກັນກັບການສ້າງຕັ້ງປະໄຕທຶນສຸມສະເພາະກ່ຽວກັບການລົງທຶນໃນຕ່າງປະເທດກະສິກຳ. ປະເທດຫຼຸດລົງຜູ້ຖືກເຄາະຮ້າຍຂອງທີ່ດິນທີ່ໄດ້ມາລະດັບຈາກຕາເວັນຕົກບັນດາປະເທດເຊັ່ນສະຕາລີ,ນິວຊີແລນ,ໂປແລນ,ລັດເຊຍ,ຢູແລະໂລມາເນເພື່ອດາປະເທດໃນອາເມລິກາ,ອາຊີແລະອາຟຣິກາ. ທົ່ວໂລກ,ທີ່ໃຫຍ່ທີ່ເປົ້າຫນດາປະເທດແມ່ນມີຣາມີສິບເອັດ ເປີເຊັນໂດຍທີ່ດິນເຂດຊູດານທີ່ມີສິບສ່ວນຮ້ອຊອກເອ,ຟີລິບປິນແລະກ່ຳກັບແປດສ່ວນຮ້ແຕ່ລະຄົນປະກອບມີເຈັດຮ້ອຍແລະອິນໂດເນມີຫົກຮ້ອຍ,ອີງຕາມການທະນາຄານໂລກ."ຕົ້ນຕໍຂັບລົດກໍາລັງເບິ່ງຄືວ່າຈະເປັນຊີວະການຂະຫຍາຍຕົວ,ມີການຍົກເວັ້ນໃນຊູດາແລະເອທິໂອເປຍ,ເຊິ່ງແມ່ນເຫັນແນວໂນ້ມໄປສູ່ການເຕີບໂຕຂອງອາຫານຈາກຕາເວັນອອກກາງແລະອິນເດຍລົງທຶນ,"ຄວນ໌ໂຫລອອກ. ລັດຖະບານໄດ້,ມັກຈະຜ່ານໄຕຮັ່ງທຶນ,ມີການເຈລະຈາການຊື້ຫຼືເຊົ່າຂອງການກະສິກໍາດິນ. ອີງຕາມການເມັດພືດ,ໂອລັດຖະບານໄດ້ເຮັດໃຫ້ມີນັກລົງທຶນຈາກດຳ,ເຊັ່ນດຽວກັນກັບອິນເດຍແລະຈີນໃນບັນດາຄົນອື່ນ,ໃຫ້ນັກລົງທຶນຕ່າງຄວບຄຸມຂອງເຄິ່ງຫນຶ່ງຂອງທີ່ດິນຢູ່ໃນດິນຂອງຕົນ ພາກພື້ນ. ອໍານາດໃໝກິດແມ່ນຕິດຕາເຫນີໃນເຊເນການ,ລັດແລະປະເທດອື່ນໆທີ່ຈະເຮັດໃຫ້ພວກເຂົາຄວບຄຸມໃນໄລຍະຫຼາຍຮ້ອຍພັນເຮັກຕາຂອງການຫຼາຍທີ່ສຸດຜະລິດຕະພັ. -"ປະເທດ- ບໍລິສັດໄດ້ມາສິບພັນເຮັກຕາໃນ ພາກໃຕ້ຕາເວັນຕົກເອທິໂອເປຍທີ່ຈະສົ່ງອອກເຂົ້າ,"ເຫດ. ນອກຈາກອາຫາຄວາມກັງວົນ,ມັນປະກົດວ່າດັ່ງກ່າວມາແມ່ນເພີ່ມຂຶ້ນຮັບຮູ້ເຂົ້າໃຈໂດຍບໍລິສັດສາກົນເປັນປະໂຫຍດການລົງທຶເຄື່ອງມືໃຫ້ສໍາລັບຄວາມຫຼາກ. ຈໍານວນຂອງການລົງທຶນບໍລິສັດແລະເອກະຊົນກອງທຶໄດ້ຮັບການຮັບດິນທົ່ວໂລກ ເຫຼົ່ານີ້ລວມຕາເວັນຕົກຮຸ່ນດັ່ງກ່າວຜູກ ແລະ ທະນາຄານ,ແຕ່ຍັງແຂງຜູ້ນດັ່ງກ່າວເປັນປ້ອມຫຼວງ,ອີຢິບທຶນການລົງທຶນ. ອະທິບາຍວ່າຂະຫນາດໃຫຍ່ທີ່ດິນທີ່ໄດ້ມາແມ່ນເກີໂຕ້ວາທີໃນການພັດທະນາປະເທດແລະສາມາດກາຍເປັນຜູ້ເລືອກຕັ້ງບັນຫາ. ດິນນິ້ວສາມາດມີຜົນສະທ້ອນທາງລົບກ່ຽວກັບເຜົ່າພື້ກອນທີ່ຊອກຫາດ້ວຍຕົນເອງຂັບໄລ່ອອກຈາກດິນທີ່ພວກເຂົາເຈົ້າໄດ້ນໍາໃຊ້ໃນໄລຍະລຸ້ນທີ່ສໍາລັບການປູກຝັງແລະຊົນລະປະທານ.
ນີ້ໄດ້ແປເປັນການສ້າງຂອງທ້ອງຖິ່ນກຸ່ມທີ່ມີການທ້າທາຍຂະຫນາດໃຫຍ່ຂາຍທີ່ດິນເຫນີການເຈລະຈາຂອງເຂົາເຈົ້າໂດຍລັດຖະບານ.
ເປັນຕົວຢ່າງ,ຊາວກະສິກອນໃນປະເທດເຊີເບຍໄດ້ເຮັດໃຫ້ຢ່າງການຮ້ອງທຸກກ່ຽວກັບການຊື້ຂອງ ດິນໂດຍອາບູດາບີຂອງບໍລິສັດ,ໄດ້ຮັບລາຍການກະສິກໍາ,ອີງຕາມການແຫ່ງຊາດຫນັງສືພິມ. ຂະຫນາດນ້ອຍກຸ່ມຝ່າຍຄ້ານຈະຢ່າງໃດກໍ່ຕາມໃບຫນ້າທີ່ເພີ່ມຫຍຸ້ງຍາກໃນການສູ້ກັນໄປ,ລັດຖະບານແລະສະຖາບັນ,ສໍາລັບການທີ່ອາຫານປອດໄພໄດ້ກາຍເປັນເລື່ອງຂອງດ້ານການເມືອງຢູ່ລອດ.
